ομόμορφος

-η, -ο

χημ. χαρακτηρισμός οργανικών χημικών ενώσεων που έχουν ανάλογο σχήμα, όπως είναι λ.χ. το αιθάνιο και η μεθανόλη, που έχουν παραπλήσια μεγέθη μορίων.